Bisiklet

Hep böyle mi olmalıydı
Uzun uzun keder,
Tek bir damla göz yaşı
Yersizliğinde gecelerin

Özlemiş olmak gibi birşeyleri
Hani adalarda bisiklet sürmek gibi
Ya da kaçmak milyonların önünden
Tek kişi görmesin gözlerimizi

Yaşlandık bu sefer, saçlarımız azaldı
Tek tek beyazladı hepsi belki
Sahte gerçeklerdi düşlediklerimiz
Ağlamak yetmedi diye belki

Susuyorum şimdi karanlıkta
Düşünmemek elde değil aydınlığı
Uyumak sesiz bir çığlık artık
Bir amacı kalmadığında sevginin

Devrik

Konuştuğun her cümlede
Yeni kelimeler geldiyse aklına
Devrildiyse cümlelerin

Bırakmadıysa tesadüfler peşini
Süslü püslü kaldırımlarda
Unutturduysa kendini sokaklarda

Dostlarına kapattıysan kendini
Nefes almak için bile iştahsızsan
Uyku bile kesmiyorsa artık seni

Kaybolmuştur ruhun derinliklere
Çıkarılmayı bekleyecektir yine
Çökecektir özlediklerin dönmedikçe
Gülücükler rüyana gelmedikçe